Eckhart Tolle udzielił wywiadu
dla gazety La Vanguardia pt. Trwaj chwilo


Rozpamiętując przeszłość i pędząc ku przyszłości zapominany, że istnieje jakieś „tu i teraz” – twierdzi Eckhart Tolle, autor bestsellera „Potęga teraźniejszości”.
Uświadomienie sobie naszej obecności, naszego istnienia, naszej obecności w ciele otwiera nas na prawdziwe doświadczanie szczęścia.


W wywiadzie tym Eckhart Tolle podkreśla, że nastawianie się na to, co będzie za chwilę jest błędem. Powinniśmy żyć w pełni chwilą obecną, teraźniejszością - właśnie tym, co jest teraz. Zamiast tego nieustannie przygotowujemy się do przyszłości, przygotowujemy się do momentu, który będzie za chwilę.
Dlatego potencjał chwili obecnej nie jest wykorzystywany.

Eckhart Tolle mówi o wewnętrznym głosie, który jest błędny oraz o takim wewnętrznym głosie, który jest prawdziwy.
Ten nasz wewnętrzny głos, który jest kontynuacją myśli z przeszłości jest błędem, ponieważ jest on jedynie sumą naszych przywyczajeń.

Tymczasem, gdybyśmy weszli jeszcze głębiej w siebie, gdybyśmy wsłuchali się w głębszy głos, to będziemy doświadczać naszego faktycznego istnienia, a nie jedynie powielania naszej starej myśli.
Większość ludzi powiela jakieś swoje stare myśli i się z tym utożsamia.


Jak mówi Eckhart Tolle w dalszej części wywiadu -

Eckhart Tolle: istnieją dwie możliwości: albo znajduję się w opozycji do chwili obecnej (nie jestem zadowolony z tego, gdzie jestem, to nie powinno się zdarzyć, nie podoba mi się to, co robię), albo służy mi ona do tego, by przejść do następnego momentu, w którym chciałbym być. W ten sposób trwonimy życie. Mając świadomość, jak ważna jest teraźniejszość, mam możliwość uczynienia z niej swojego przyjaciela. Życie to właśnie chwila obecna, negowanie tego to występowanie przeciwko życiu.

Wszyscy mamy jednak pracę, projekty do ukończenia...

Ale ja nie mówię o obiektywnym czasie odmierzanym przez zegar, mówię o czasie psychologicznym. Umysł ludzki jest użytecznym narzędziem: mam ten projekt do zrobienia i poświęcam mu tyle a tyle obiektywnego czasu. Zaburzeniem jest projektowanie siebie w przyszłości, myślenie, że chcesz coś skończyć, kiedy jeszcze to robisz. Właśnie tak rodzi się stres. Dam wam kilka dobrych rad: zacznijcie od odczuwania życia wewnątrz waszego ciała.

Jak to zrobić?

Trzeba zamknąć oczy i zapytać, jak to się dzieje, że jestem świadom istnienia mojej ręki. W tym momencie moja świadomość wędruje od głowy do ręki, czuję w niej pewną energię. Tę energię, ciepło, witalność mogę też odczuć w innych partiach swojego ciała. Takie doznania pomagają zarzucić kotwicę w chwili obecnej. Wystarczy minuta takiej medytacji, trzeba to jednak robić kilka razy w ciągu dnia.

Chodzi o to, aby poczuć życie poza myślami?

Właśnie, za każdym razem, gdy to robisz, jesteś naprawdę obecny. Inna rada brzmi: uświadamiaj sobie zmysłowe doświadczenia. Jeśli chcesz doświadczyć chwili obecnej, musisz skupić część uwagi na ciele, a resztę na obserwacji tego, co cię otacza. Wtedy znika konieczność nazywania i oceniania tego, co widzisz.

Wszyscy gubimy się w działaniu.

To dlatego, że opanowuje nas mentalny szum. Innym ćwiczeniem jest świadome wykonywanie codziennych czynności, które do tej pory traktowaliśmy jak środek do celu. Kiedy myjesz ręce, poczuj na skórze zimną wodę.

Mamy więc nie myśleć, tylko postrzegać.

Otóż to. Starajmy się wprowadzać stopniowo coraz więcej prawdziwej obecności do naszego życia, dodać mu smaku, jakości. Chwila obecna to nie to, co się dzieje, ale nasza świadomość. (…)

A co z emocjami?

Emocje są reakcją ciała na myśli. Jeśli mój umysł mówi mi, że jakaś sytuacja jest zła czy nieprzyjemna, ciało przyjmuje to za pewnik, a konsekwencją są negatywne emocje. Prawie całe nasze życie przekształcamy w problematyczne zagadnienie.

W ten sposób wywołujemy cierpienie...

Myśli wywołują emocje, które z kolei wzmacniają stare cierpienia. Jeśli jednak jesteś naprawdę obecny, ból ciała nie może posiłkować się twoimi myślami. Wiesz, że odczuwasz frustrację lub wściekłość, ale się z nimi nie identyfikujesz. (...)