|
Mylène Farmer (Mylène Gautier) urodziła się
12 września 1961 w Kanadzie (Pierrefonds w
prowincji Quebec - obecnie część Montrealu).
Jej pseudonim pochodzi od nazwiska
amerykańskiej aktorki Frances Farmer.
Mylène Farmer śpiewa w języku francuskim -
od dwudziestu lat obecna na scenie muzycznej.
Jest szeroko ceniona za swoje teledyski (wideo)
oraz widowiskowe koncerty. Dotychczas
sprzedała ponad 25 mln płyt.
Rodzice Mylenene Farmer byli Francuzami,
którzy osiedlili się w Kanadzie - na
przedmieściach Montrealu. Jednak, od jej 8.
roku życia, rodzina zamieszkała ponownie we
Francji. Farmer najpierw mieszkała w Ville-d'Avray,
a następnie w Chaville. Obecnie dzieli swój
czas między Paryżem a Los Angeles.
Jej twórczość mieści się w tradycji
klasycznej piosenki francuskiej, tzw.
Variété Française. Jest twórczynią (wraz ze
swoimi współpracownikami) znanych przebojów,
np. "Desenchantee", które później były
śpiewane z sukcesem przez inne wykonawczynie.
Śpiewa charakterystycznie wysokim, zmysłowym
głosem, z półszeptami włącznie. Podobno nie
korzysta z playbacku podczas koncertów, choć
zdarza się jej to w występach dla telewizji.
Ma w swoim repertuarze rytmy dyskotekowe, np.
"Sans contrefaçon", jak i nastrojowe melodie,
np. "Ainsi soit je...". Sama pisze teksty do
nich, surrealistyczne skojarzenia dotyczące
głównie miłości i śmierci. Sporadycznie
także komponuje.
Kompozytorem większości jej piosenek jest
Laurent Boutonnat. On też odkrył ją i
wylansował, oraz wyreżyserował większość jej
teledysków. Przez wiele lat był jej
towarzyszem życia, współpracując z nią nadal.
Teledyski Mylène Farmer wychodzą poza "gatunek". Czasami bywają kontrowersyjne. Często są to
kilkunastominutowe filmy o wieloznacznej
fabule, perfekcyjnie wyreżyserowane. Są
wśród nich barwne kostiumowe opowieści z
czasów [[Ludwik XV], libertyńskie i
antywojenne, np. "Libertine" lub "Pourvu
Qu'elles Soient Douces"; parafrazy znanych
utworów literackich, np. Pinokia w przypadku
"Sans contrefaçon" czy Królewny Śnieżki w
przypadku utworu "Tristana"; manifesty
dotyczące odwiecznej walki płci, np.
alegoria sparingu bokserskiego w "Je t'aime
mélancolie" lub korridy w "Sans logique";
nawiązania do twórców i dzieł XX wieku, np.
do George'a Orwella w "Désenchantée" czy
Krzysztofa Kieślowskiego w przypadku utworu
"California"; skecze niczym z Monty Pythona,
np. "Que mon cœur lâche"; nastrojowe obrazy,
np. wśród płomieni w "Souviens-toi du
jour..."; jest też obraz podsumowujący, "A
quoi je sers", w którym bohaterka płynie
łodzią na drugi brzeg rzeki, spotykając tam
postacie ze swoich wcześniejszych teledysków:
przewoźnik okazuje się być Charonem. Również
w teledysku "Pardonne-moi" w reżyserii
Laurenta Boutonnata można zauważyć elementy
odnoszące się do jej poprzednich wideo.
Dużo jest w jej teledyskach symboliki, w tym
religijnej, i jest w nich dużo okrucieństwa,
często szokującego, i sporo nagości, jak i
wiele odniesień do tradycji europejskiego
kina, od Ingmara Bergmana począwszy, na
Federico Fellinim skończywszy. O ile
większość z nich reżyserował Laurent
Boutonnat, co niektóre wyszły spod kamer
m.in. Luca Bessona, np. "Que mon cœur lâche",
lub Abla Ferrary, np. "California".
Większość teledysków Mylène Farmer, poza
najnowszymi, wydano na dwóch płytach DVD,
Music Videos I i Music Videos II & III. Za
to rysunkowy teledysk "C'est une belle
journée" powstał na podstawie szkiców
wykonanych przez samą artystkę.
Mylène Farmer i Laurent Boutonnat
zrealizowali pełnometrażowy fabularny film
Giorgino, jednak poniósł on klęskę, ponieważ
w tym czasie piosenkarka tworzyła dość
mroczne teledyski, a film utrzymany w takiej
tonacji, bez żywej akcji, o podłożu
psychologicznym, nie był dziełem łatwym w
odbiorze dla publiczności. Najwyraźniej
aktorski talent piosenkarki, która tworzy w
swych teledyskach przejmujące kreacje (ale
jednak utrzymane, z oczywistych względów, w
poetyce kina niemego), nie przenosi się na
kino dźwiękowe; zresztą zagrała ona w
Giorgino rolę drugoplanową.
Mylène Farmer ma za sobą cztery wielkie
trasy koncertowe. Ostatnia, która trwała od
13 do 29 stycznia 2006, była nietypowa, w
tym, że wszystkie 13 koncertów odbyły się
wyłącznie w Paryżu. Jej show charakteryzuje
żywiołowy kontakt z publicznością i barwna
widowiskowość. Dla jej poprzedniej trasy,
Mylenium Tour, scenografię zaprojektował
znany szwajcarski surrealista H. R. Giger,
m.in. twórca postaci Obcego z filmu Ridleya
Scotta.
Farmer nie stroni od współpracy z innymi
artystami. Nagrała duety z piosenkarzem
gatunku rai Khaledem ("La poupée qui fait
non"), Jean-Louisem Muratem ("Regrets"), z
Sealem ("Les mots") i z Moby'm ("Slipping
away/Crier la vie"); tylko fatalny splot
wydarzeń spowodował jej rezygnację z jednego
z koncertów cyklu "Pavarotti and Friends".
Ponadto Mylène Famer i Laurent Boutonnat
odkryli i wylansowali młodą Korsykankę
Alizée, dla której napisali wspólnie teksty
i muzykę na jej dwa pierwsze albumy. Dwa
wielkie przeboje z dawniejszych płyt Mylène
Farmer, "Désenchantée" i "Libertine",
włączyła do swego repertuaru Kate Ryan;
znalazły się one na liście
najpopularniejszych piosenek także w Polsce.
Dotychczas wydano o Mylène Farmer kilka
pozycji książkowych, a także ukazuje się
regularnie we Francji co najmniej jedno
drukowane czasopismo jej poświęcone, Mylène
Farmer et vous. Na wrzesień 2008 roku
zaplanowana jest premiera nowej płyty
Onirique. 19 lipiec przewidywana jest
premiera singla promującego nową płytę
Degeneration.
Covery piosenek Mylene Farmer: Kate Ryan -
Desenchantee Kate Ryan - Libertine Biba
Binoche - Je T'aime Melancolie Patricia -
english version of "Sans Contrefacon"
Dyskografia [edytuj]
Albumy [edytuj]
1986 - Cendres de lune
1988 - Ainsi soit je...
1989 - En concert
1991 - L'autre...
1992 - Dance Remixes
1995 - Anamorphosée
1997 - Live à Bercy
1999 - Innamoramento
2000 - Mylenium Tour
2001 - Les mots
2003 - Remixes
2005 - Avant que l'ombre...
2006 - Avant que l'ombre... À Bercy
Single
1984
"Maman a tort"
"My Mum Is Wrong"
1985
"On est tous des imbéciles"
"Plus grandir"
1986
"We'll never die" (Kanada)
"Libertine"
1987
"Tristana"
"Sans contrefaçon"
1988
"Ainsi soit je..."
"Pourvu qu'elles soient douces"
"Douces" (Pourvu Qu'elles Soient Douces -
dla Niemiec)
1989
"Sans logique"
"A quoi je sers"
1990
"Allan (live)"
"Plus grandir (live)"
1991
"Désenchantée"
"Regrets"
"Je t'aime mélancolie"
1992
"Beyond my control"
"Que mon cœur lâche"
1993
"My Soul Is Slashed"
1995
"XXL"
"L'instant X"
1996
"California"
"Comme j'ai mal"
"Rêver"
1997
"La poupée qui fait non (live)"
"Ainsi soit je (live)"
1999
"L'Âme-Stram-Gram"
"Je te rends ton amour"
"Souviens-toi du jour..."
2000
"Optimistique-moi"
"Innamoramento"
"Dessine-moi un mouton (live)"
2001
"L'Histoire d'une fée, c'est..."
"Les mots"
2002
"C'est une belle journée"
"Pardonne-moi"
2005
"Fuck them all"
"Q.I"
2006
"Redonne-moi"
"L'Amour n'est rien"
"Peut-être toi"
"Slipping away (Crier la vie)" z Mobym
"Avant que l'ombre... (live)"
2007
"Déshabillez-moi (live)"
"Devant Soi
19 lipiec 2008
"Degeneration"
|
|
